In de Kamer

In april 2012 viel het Kabinet. Heel kort daarna werd ik gevraagd door Jan Anthonie Bruin of ik mee wilde schrijven aan het verkiezingsprogramma voor de volgende verkiezingen. Het ging om de delen Jeugd, Sport en Zorg. Ik vond het een leuke club mensen. Oprecht mogelijke oplossingen opschrijven voor de problemen in de gezondheidszorg, ik genoot ervan. Alle gesprekken met externe partijen inspireerden me. Bewust van de crisis en het zuinig omgaan met publieke middelen, kwamen we met manieren om door structuurwijzigingen en niet door pakketmaatregelen de macrokosten van zorg te verlagen. Zo bleek dat mensen zich veel bewuster werden van zorgkosten als het eigen risico over opeenvolgend zorggebruik werd uitgesmeerd. Door telkens maximaal 50% van de zorgkosten te dragen, in plaats van bij een bezoek aan een ziekenhuis in één keer door het volledige bedrag heen te zijn. Dit bewustzijn, dit gedragseffect leverde macro zo al een miljard op. Mijn vlijt in het zoeken naar effectieve maatregelen had effect. Door tijdsgebrek in de zomer van 2012 bij het CPB was er helaas geen tijd meer om een nadere afweging te maken en er maatregelen uit te trekken, zodat alles in de doorrekening terecht zijn gekomen en er in het programma 8,5 miljard is gekort op het groeipad aan zorg. In de periode dat ik aan het verkiezingsprogramma werkte, is me ook gevraagd of ik de Tweede Kamer in wilde. Ik wist dat zulke kansen niet vaak voorbij komen….en ben ervoor gegaan! Met steun uit Amsterdam en de Partijcommissie heb ik me aangemeld. De periode van mei t/m september 2012 heb ik haast geen enkel weekend vrij gehad. Doordeweeks werken, zaterdag op campagne en zondag aan het verkiezingsprogramma. Maar het was het waard: Ik stond op nummer 40 en op 12 september 2012 haalde we 41 zetels! Ik zat er in één keer in.